IV Niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą Lætare. To łacińskie słowo oznacza “Cieszcie się”. Dziś nie bardzo nam do „śmiechu”. Nie znaczy to jednak, że musimy być dalecy od radości. Radość jest czymś zgoła głębszym, mniej powierzchownym. Uzdrowiony ze ślepoty biblijny młodzieniec wyznaje wiarę i oddaje Bogu pokłon. Otwierają się jego oczy i widzi więcej, głębiej. My dziś również trochę “niewidomi”, wystawieni na próbę – brak uśmiechu, brak niedzielnego szykowania do kościoła, fizyczny brak doświadczenia wspólnoty parafii, brak Eucharystii – wszystkie te braki zapraszają nas do otwarcia oczu na to, co niewidzialne.
Otwórz nam Panie oczy, abyśmy zobaczyli głębię tego, co zazwyczaj pozostawało jedynie powierzchowne – daj nam się ucieszyć i rozradować, że jesteś blisko – że jesteś.
Gdy wchodzisz i wychodzisz z kościoła możesz obmyć się jak niewidomy młodzieniec w sadzawce Siloam, aby otworzyć wzrok na niewidzialne. Dziś kropielnice są puste, Ciebie również nie ma w kościele – zatem tą sadzawką i otwartością na niewidzialne niech stanie się osobista i rodzinna modlitwa, transmisja mszy św. oraz lektura Bożego Słowa.